Արծափ գյուղ Մեծ Հայքի Այրարատ նահանգի Կոգովիտ գավառում, այնուհետև Արևմտյան Հայաստանում, Էրզրումի վիլայեթի Բայազետի գավառում։ Գտնվում էր Դարոնիքից հյուսիս-արևմուտք, Արծափաքար լեռան ստորոտին, Չինգլի լեռնանցքի մոտ, Իգդիրից Հին Բայազետ տանող ճանապարհի վրա: Հիշատակվում է VII դարի սկզբից՝ Հայոց կաթողիկոս Աբրահամ Ա Աղբաթանեցու օրոք Դվինում հրավիրված ժողովի կապակցությամբ։
Արծափ գյուղ
642 թվականին արաբները, Երևանից նահանջելով Կոգովիտ, կանգ առան Արծափի տակ։ Արաբները մի քանի անհաջող գրոհներից հետո գտան բերդը տանող ստորգետնյա գաղտնի ճանապարհը և գրավեցին այն։ Արաբներին հետապնդող Թեոդորոս Ռշտունին հասնելով Արծափ՝ ջախջախեց 3000 հոգուց բաղկացած արաբական բանակը և ազատեց գերիներին։ Հետագա դարերում Արծափը դարձյալ հիշվում է որպես ամուր բերդ և զուտ հայաբնակ գյուղ։
1828-1829 թվականների ռուս-թուրքական պատերազմից հետո հարյուրավոր արծափցիներ գաղթեցին և բնակություն հաստատեցին Արևելյան Հայաստանում՝ Սևանի ավազանում` ներկայիս Ծովագյուղ և Մեղրաձոր գյուղերում։ 1877 թվականին բերդաքաղաքը ռուսական զորքերի միջոցով գրավում է Տեր-Ղուկասովը: 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ, Արծափի բնակիչները տեղահանվել են, մի մասը զոհվել է, փրկվածները գաղթել և բնակություն են հաստատել Արևելյան Հայաստանում։
Լուսանկար։ Արթուր Մարտիրոսյան
Հոդվածը hatis.am կայքի սեփականությունն է և առանց գրավոր թույլտվության արգելվում է հրապարակել: Հոդվածի մասնակի կամ ամբողջական հրապարակումը կարող է իրականացվել միայն նշելով հոդվածի սկզբնաղբյուրը կամ ակտիվ հղում անելով կայքին։
Թողնել մեկնաբանություն