Աղթամար Կղզի

Տեսարժան վայրեր

Աղթամար Կղզի նաև Ախթամար այն Վանա լճի ներկայիս չորս կղզիներից (միջնադարում Վանա լճի կղզիների թիվը 7 էր) ամենանշանավորն է։ Գտնվում է Վանա լճի հարավարևելյան մասում։ Աղթամարը գտնվում է օվկիանոսի մակարդակից 1662-1912 մ բարձրության վրա։ Ամենաբարձր կետը Բարձր-քարն է (1912 մ)։ Տարածությունը՝ մոտ 0.7 կմ², հեռավորությունը ցամաքից՝ 3-3.5 կմ։ Ափերի ընդհանուր երկարությունը՝ մոտ 4 կմ։ Արևմուտքից Աղթամարին մոտ է Առտեր կղզին։ Աղթամարի հարավային և հարավարևմտյան ափերը ժայռոտ են, երբեմն՝ զառիթափ (լճի մակարդակից 200-250 մ բարձր)։ Դեպի արևելք ցածրանալով՝ կղզու մակերևույթը վեր է ածվում տափարակ հարթության։ Առաջացել է չորրորդական ժամանակաշրջանում։ Կազմված է կրաքարերից և ավազաքարերից։ Մթնոլորտային տեղումները՝ մինչև 500 մմ։ Հիմնականում ծածկված է տափաստանային բուսականությամբ։ Ծառածածկույթում գերիշխում են թփուտները և նշենիները։ Քաղցրահամ ջրի աղբյուրները բացակայում են։

Աղթամարի պատմությունը

Կղզու անվանումը եկել է հին հայկական լեգենդի հերոս Թամարի անունից։ Այդ լեգենդի հիման վրա է հայ մեծանուն գրող Հովհաննես Թումանյանը գրել իր «Ախթամար» պոեմը։ Կղզին բնակելի է եղել հնագույն ժամանակներից։ Կղզու հյուսիսարևմտյան անկյունում պահպանվել են կիկլոպյան պարսպապատերի հետքեր (երկու-երեք շարք), որոնք, ըստ Հ. Օրբելու, մինչուրարտական բնակավայրի մնացորդներ են։ Մովսես Խորենացու վկայությամբ, Աղթամարում 4-րդ դարում եղել է Ռշտունի նախարարների ամրոց։ 7-րդ դարի կեսերին արաբների դեմ մղված պայքարում Աղթամարը եղել է հենակետ Թեոդորոս Ռշտունու համար։ 10-րդ դարի սկզբին Արծրունյաց Գագիկ թագավորը Աղթամարում մեծ շինարարություն է սկսել՝ դարձնելով այն անառիկ բերդաքաղաք՝ Վասպուրականի Արծրունյաց թագավորության քաղաքական ու հոգևոր կենտրոն։ Թովմա Արծրունի պատմիչը հայտնում է, որ թագավորական հրամանով կղզու հարավային մասում «ծանր և դժվար փոխադրելի» ժայռաբեկորներով լիճը լցնելով՝ ստեղծել են մոտ հինգ կանգուն (2.6 մ) բարձրությամբ ամբարտակ։ Դրա վրա է բարձրացել պարիսպը՝ լայնանիստ ութ կոնտրֆորսերով և բազմաթիվ աշտարակներով։ Մեծ պարիսպն ունեցել է հինգ ասպարեզ (ձիարշավարան) երկարություն (554 մ)։ Աշտարակների ներսում եղել են «զբոսանքի խորանանման գահույքներ»։

Սուրբ Խաչ եկեղեցի (Ախթամար)

Աղթամարի Սուրբ Խաչ եկեղեցի, Վանա լճի Աղթամար կղզում գտնվող եկեղեցի, հայ ճարտարապետության կոթողներից մեկը, հնում՝ Հայաստանի հոգևոր խոշոր կենտրոն՝ Աղթամարի վանական համալիրի բաղկացուցիչ մասը։

Աղթամար կղզին, որտեղ գտնվում է Սուրբ Խաչ եկեղեցին

Սուրբ Խաչ եկեղեցու պատմություն

Եկեղեցին կառուցվել է 915-921 թվականներին ճարտարապետ Մանուելի կողմից։ 1113 թվականին դառնում է Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու Աղթամարի կաթողիկոսարանի կենտրոն։ Այդ իրականացվել է 5 եպիսկոպոսների և երիտասարդ պատրիարք Գրիգոր III Պահլավունու ընդհանուր համաձայնությամբ։

1114 թվականին Կիլիկյան Շուղրա եկեղեցուց Աղթամարի եկեղեցի ուղարկվեց Դավիթ եպիսկոպոսը։ Բայց վերջինս չենթարկվեց բարձրադիրների որոշմանը և ստեղծեց Աղթամարյան կաթողիկոսարան։ Կաթողիկոսարանի իշխանությունը տարածվում էր Վասպուրականի միայն մի հատվածում։

Մոնղոլական տիրապետության ժամանակաշրջանում Աղթամարի կաթողիկոսներն ընտրվում էին Արծրունիների տոհմից։ Այդ ժամանակվանից էլ այդ տիտղոսը դարձավ ժառանգական։ Կարա Կոյունլու Ջահան շահի հովանավորությունից օգտվելով Զաքարիա III կաթողիկոսը կարողացավ որոշ ժամանակով միավորել Աղթամարի և Էջմիածնի կաթողիկոսությունները։ XVIII դարում երկու կաթողիկոսարանների իրավազորության սահմանափակումների երկարատև վեճերի արդյունքում գլխավոր ճանաչվեց Էջմիածնի կաթողիկոսարանը։ Արդեն XIX դարում Աղթամարյան կաթողիկոսարանն ուներ 2 թեմ՝ 302 եկեղեցիներով և 58 վանքերով։ 1895 թվականին թեմերն անցան Հայկական եկեղեցու պատրիարքության իրավասության տակ։ Վանական համալիրն ամայացավ 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ։

Ս. Խաչ եկեղեցին, ամբողջությամբ վերցրած, եզակի երևույթ մնաց միջնադարյան հայ արվեստում։ Աղթամարի պատկերաքանդակները ազդեցին ինչպես հայկական քանդակագործության հետագա զարգացման (Բղենո, Նորավանք, Սանահին և այլն), այնպես էլ XIII–XIV դարերի Վասպուրականի մանրանկարչական դպրոցի կազմավորման վրա։

Լուսանկար։ Գոռ Միլիթոնյան և Արթուր Մարտիրոսյան

Հոդվածը hatis.am կայքի սեփականությունն է և առանց գրավոր թույլտվության արգելվում է հրապարակել: Հոդվածի մասնակի կամ ամբողջական հրապարակումը կարող է իրականացվել միայն նշելով հոդվածի սկզբնաղբյուրը կամ ակտիվ հղում անելով կայքին։